Dostməmməd - Yandırar

Fesli bahar olub göyərse düzlər 
Bülbül nalə çəksə gülü yandırar. 
Qara göz sərdann yanında qızlar 
Sallanıb gedəndə yolu yandırar.

Getsə yolu yartdırar 
Çıxsa çölü yandırar 
Qaş qaxıb yumşaq sözler 
Dodaq-dili yandırar.

Öpsəm yann dodağından, dilindən, 
Qtıcaqlasam nazik, incə belindən, 
Kasa içsem sevər yann əlindən, 
Məni ağ üzühün xalı yandırar.

Mənim gözüm xalında 
İxtiyanm əlində 
Candan ümid üzmüşəm 
Baş qoyub mən yolunda.

Sərim qurban gözəllərin məstinə, 
Göz tikibdir can almanın qəsdinə, 
Gözünə düşgən canım çıxsa dəstinə, 
Səkkiz hörük saçı dalı yandırar.

Saçı sana sevdiyim 
Əldə xına sevdiyim 
Gel ikimiz qoşalı 
Cani-cana sevdiyim.

Aşiqin əlindən zikr edər daim 
Asmana çıxıbdır mənim bu ahım. 
Özgə qula nəsib etdi Xudayım 
Mənim eşqim pünhan çölü yandırar.

Çıxma çölə dilberim,
Bənzər gülə dilbərim.
Haq səni nəsib etmiş 
Özgə qula dilbərim.

Dostməmməd olunca yolunda bəndə 
Hər kəsin armanı qalıbdır səndə. 
Sənin gözün məndə, mənimki səndə 
Nazik kəmər ince beli yandırar.

İncə belli zibasan 
Nə xoş gəldin suya sən 
Aşiqin öldünnəyə 
Neçin rəva qıla sen?