Əbülhəsən Vaqif - Dilbəra, cövrü cəfadan sən usandırma məni

Əbülhəsən Vaqif - Dilbəra, cövrü cəfadan sən usandırma məni

Dilbəra, cövrü cəfadan sən usandırma məni,
Bu qədər atəşi-hicranına yandırma məni.

Demədimmi sənə ey zülf kimi üzü qare,
Vədeyi-vəsl verib, başda dolandırma məni.

Badeyi-eşqin üçün yatmış idim məst, xərab,
Uyğudan söyləmədimmi, gəl oyandırma məni?

Dedim, ey qönçədəhan sorma mənim əhvalım,
Səndə yox rəsmi-vəfa, heç inandırma məni.

Eşq dərdinə təbibim, edə bilməzsən əlac,
Şərbəti-təlx ilə gəl, bunca bulandırma məni.

Nəzdi-hüsnündə məni mars qılıb etmə xəcil,
Arizində o qara xalə dadandırma məni.

Vaqifa, nüsni-hes getdi, daha gəlməz ələ,
Xəlq arasında umub busə, utandırma məni.