Həbibi - Bir dəm salınsa çün ol sərvi-rəvan çəməndə

Həbibi - Bir dəm salınsa çün ol sərvi-rəvan çəməndə

Bir dəm salınsa çün ol sərvi-rəvan çəməndə,
Gözüm edər həzaran abi-rəvan çəməndə.

Şövqinə gül yüzünün hər dəm həzar dastan
Edüb bu bülbüli-can, eydür şu an çəməndə.

Zülfin görəli sünbül, gülgün yüzünü lalə,
Hər dəmdə eklədərlər sevdavü qan çəməndə.

Buyi-saçundan erdi badi-bahara çün kim,
Sərməstü dəngü heyran oldu dəvan çəməndə.

Vehyi-rəmim olanlar yöhyil-izam olurlar,
Sən bir nəfəs urarsan ol dəm rəvan çəməndə.

Dövri-zaman içində görmədi bir bəşər heç
Səncileyin pəri-rux, huri-cinan çəməndə.

Şol tiri-qamətini sərvi görürsə doğru,
Qaşm kimə əgilür, olur kəman çəməndə.

Məşuqə eyni sənsən, ey eşq əri Həbibi,
Gərçəksən aşiqanə ol canfəşan çəməndə.

Tut saqinin əlini, qoy başunu ayaqda,
İç cami-eşqi, məst ol sən bu zaman çəməndə.