Məhəmməd Füzuli - Olur qəddim düta eşqin yolunda, hər bəla görgəc

Məhəmməd Füzuli - Olur qəddim düta eşqin yolunda, hər bəla görgəc

Olur qəddim düta eşqin yolunda, hər bəla görgəc,
Təriq əhlinə adətdir təvazö, aşina görgəc.

Nihan eşqimi mə’lum etsə aləm, dudi-ahimdən,
Əcəb yox kim, gümani-gənc edər xəlq, əjdəha görgəc.

Füzun olduqca eşqim gərm olur əşkim gözüm içrə,
Əgərçi su bürudət kəsbini eylər həva görgəc.

Oxun hər ləhzə kim, canım dələr, könlüm qılar əfğan,
Be-eyni eylə kim, fəryad edər itlər, gəda görgəc.

Rəvaci-nəqd nəqşi-sikkədəndir, nola qədr etsə
Mənə el, cismi-üryanımda nəqşi-buriya görgəc.

Məni-dərvişə el həm cövr edər, sən cövr qıldıqca,
Kim eylər zülm mən’in, padihaşım, sən rəva görgəc?

Füzulini yaşur, ey zə’f, məhvəşlər cəfasından
Ki, məhvəşlər qılırlar min cəfa, bir mübtəla görgəc.