Məhməd Akif Ərsoy - İstiqlal marşı

Qorxma! Sönməz bu şəfəqlərdə üzən al sancaq, 
Sönmədən yurdumun üstündə tütən ən son ocaq, 
O mənim millətimin ulduzudur parlayacaq,
O mənimdir, o mənim millətimindir ancaq!
Çatma, qurban olayım çöhrəni, ey nazlı hilal; 
Qəhrəman irqimə bir gül.. nə bu şiddət, nə cəlal? 
Sənə olmaz tökülən qanlanmız sonra halal 
Haqqıdır haqqa tapan millətimin istiqlal.
Mən əzəldən bəridir hür yaşadım, hür yaşaram. 
Hanki çılğın mənə zəncir vuracaqmış? Şaşaram! 
Kükrəmiş sel kimiyəm, bəndimi çeynər, aşaram 
Yırtaram dağlan, ənginlərə sığmam, daşaram. 
Qərbin afaqını sarmışsa çəlik zirehli divar, 
Mənim iman dolu köksüm kimi sərhəddim var. 
Ulusum, qorxma! Nasıl boylə bir imanı boğar, 
“Mədəniyyət” dediyin tək dişi qalmış canavar?
Arxadaş, yurduma alçaqlan uğratma, saqm,
Sipər et gövdəni, durşun bu həyasızca axın 
Doğacaqdır sənə vəd etdiyi günlər haqqın,
Kim bilir, bəlkə yann, bəlkə yanndan da yaxın.
Basdığm yerləri “torpaq” deyərək keçmə, tanı! 
Düşün altındakı minlərcə kəfənsiz yatanı.
Sən şəhid oğlusan, incitmə, yazıqdır atanı,
Vermə dünyaları alsan da bu cənnət vatanı.
Kim bu cənnət vətənin uğruna olmaz ki fəda? 
Şühəda fışqıracaq torpağı sıxsan, şühəda!
Canı, cananı, bütün vannı alsın da Xuda,
Etməsin tək vətənimden məni dünyada cüda.
Ruhumun səndən İlahi, budur ancaq əməli 
Dəyməsin məbədimin köksünə naməhrəm əli 
Bu əzanlar ki şəhadetləri dinin təməli —
Əbədi yurdumun üstündə mənim inləməli. —
O zaman vecd ilə min secdə edər varsa daşım, 
Her cərihamdan, İlahi, boşamb qanh yaşım, 
Fışqınr ruhi mücənəd kimi yerdən nəşim,
O zaman yükselərək ərşə dəyər bəlkə başım!
Dalğalan sən də şəfəqlər kimi ey nazlı hilal! 
Olsun artıq tökülən qanlanmın hamsı halal 
Əbədiyyən sənə yox, irqimə yox izmihlal: 
Haqqıdır hür yaşamış bayrağımın hürriyyət, 
Haqqıdır haqqı tapan millətimin istiqlal!