Namiq Kamal - Hürriyyət qəsidəsi

(Bir hissə)
Görüb ehkami əsri münhərif sidqü səlamətdən 
Çəkildik izzətü iqbal ilə babi hökumətdən.
Usanmaz kəndini insan bilənlər xalqa xidmətdən 
Mürüwət-mənd olan məzluma əl çəkmez ianətden. 
Həqir olduysa millət şanına nöqsan gelir sanma 
Yerə düşməklə cövhər sakit olmaz qədri qiymətdən. 
Vücudun kim xəmiri mayesi haqqı vətendəndir 
Nə qəm, rahi-vətende haq olursa cövrü möhnətdən. 
Muini zalımın dünyada erbabi dənaətdir 
Köpəkdir zövq alan səyyadi-biinsafa xidmətdən. 
Fəlek, hər dürlü əsbabi-cefasın toplasın, gəlsin 
Dönərsəm-qəhbəyəm millət yolunda bir əzəmətdən. 
Anılsın məslekimde çəkdiyim cövrü məşeqqətler 
Ki, ədna zövqü eladır vəzarətden, sədaretdən. 
Vətən, bir bivəfa nazendeyi tennaza dönmüş kim, 
Ayırmaz sadiqani eşqini aiəmi qürbetdən.
Nə əfsünkar imişsən ah, ey didari-hürriyyet 
Əsiri-eşqin olduq gərçi qurtulduq əsarətdən.
Nə yari-can imişsen, ah ey ümmidi-istiqbal 
Cahanı sensen azad eyləyen min yasi - möhnətden.
Sənindir dövrii dövlət, hökmünü dünyayə infaz et 
Xuda, iqbalını hifz eyləsin hər dürlü afətdən. 
Gilabi - zülmə qaldı gəzdiyim nazondə səhralar 
Oyan ey yaralı şir, oyan bu xabi-qəflətden.