Namiq Kamal - Vətən mərsiyəsi

Vətəni həp boyamışkən qanə 
Boylə durmaqmı düşər biganə? 
Yürüyün bir daha bu meydanə 
Harda olsa çıxacaq bir canə 
Heyflər minnət edən insane!
Vətəni atəşə bizlər yaxdıq,
Yandı da seyrinə bizlər baxdıq, 
Fəxr edib bir de nişanlar taxdıq, 
Yaraşırmıydı bu heç mərdanə 
Çalışıb bənzəməye şeytanə?
Vətəni düşmana təslim etdik, 
Gözgörə milləti təsmim etdik, 
Sanki hər vacibi tətmim etdik, 
Çəkəlim bir nəzəri imanə 
Bumudur layiq olan imane?
Vetəni düşmən əlində görmek, 
Adəmi küfrə müşabihdir pək 
Bundan əwəl ne şərəfmiş ölmək! 
Bu gedişlə olacaq bütxanə 
Məscidü Kəbəmiz, ey divanə!
Vetəni aldığı günler ecdad 
Geri verməkmi üçündü o cihad? 
Yad edin qanlanm eşq ile yad 
Gəldi torpaqlan da efqanə 
Dadrəs yoxmu deyir nalanə?
Veteni qana batırdı eğyar,
Ne çemen qaldı, ne bülbül, nə də xar.
Yoxmu heç bendələrinde bir ar?
Veqfi nəfs ede fedakaranə,
Qılıcm sallaya əhrarane?
Vətəni gülşen ikən qəbr etdik,
Her kəsi öhnəyə biz cebr etdik,
Aqibət öldü veten, sebr etdik 
Boyləmi yardım olar üıvane 
Dağ - daş ağladı yane-yane!