Qasım bəy Zakir - Gövhər ağaya

Qasım bəy Zakir - Gövhər ağaya

Ey Kövhəri-pakizeyi-dəryayi-lətafət, 
Vey kani-həqayiq!
Övsafü sifatın məni-məddahə nə hacət, 
Aləm sənə aşiq.
Şkkər ləbinə Kuhkən ər dursa müqabil, 
Şirini olur təlx.
Ruyin görə, haşa ana ta ruzi-qiyamət, 
Əzrasını Vamiq.
İyzəd ki, çəkib yer üzünə pərdeyi-ətləs, 
Bivəch deyil bu;
Tutmuş sana, ey mehrü məhi-bürci-səadət, 
Gərduni süradiq,
Ləli-ləbinə badeyi-gülgun desə hər kəs, 
Vur boynunu dərdəm,
Qan eyləyənin qətlinə əhkami-şəriət, 
Yeksanü müvafiq.
Fərq etməyə sübhün kişi ta sidq ilə kizbin, 
Vacib dögi səcdə,
Vacibdir əyilsin sana hər dəm səri-taət, 
Nə kizb, nə sadiq?
Ol günbədi-dəvvarə yetir kəlləmi, ey mah!
Sal şayəni başə.
Yəni elə bu bəndəyə inamü inayət, 
Bir türfə yaxalıq.
Bəsdir bir işarə, dəxi küstaxlıq etmə, 
Ey Zakiri-tmma;
Bir kimsəyə bir kimsə edən vəqt şəffəqqət 
Öz adına layiq.