Ahmed Paşa - Murrabba

Gül yüzünde göreli zülf-i semen-sây gönül
Kuru sevdada yiler bi-ser ü bî-pay gönül
Dimedüm mi sana dolaşma ana hay gönül
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül

Biz hâk itdi hevâ yolina sevda n'idelüm
Pây-mal eyledi bu zülf-i semen-sâ n'idelüm
Kul idinmezdi güzeller bizi illâ n'idelüm
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül

Çin-i zülfünden umar nafe-i hoş-bûy murâd
Bu hevâ yolına yıllarla yiler nite ki bâd
Ol dahı sencileyin itmedi ben hastayı yâd
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey gönül

Felegün nûş iderem nîşini sağarlar ile
Doğradı har-ı cefa bağrumı hançerler ile
Baş koşam dimez idüm ben dahı dilberler ile
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül

Yarun itden cog uyar ardına ağyar diriğ
Bize yâr olmadı ol şuh-i sitem-gâr diriğ
Kıldı bir dil-ber-i hercâiyi dil-dar diriğ
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül

Ben dimezdüm ki hevâ yoluna ser-bâz delem
Ney-i ışkunla gâmun çengine dem-sâz gelem
Dir idüm ışk kopuzın uşadam vaz gelem
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül

Dil dilerken yüzinün vaslini cândan dahî yiğ
Bir demin görür iken iki cihandan dahi yiğ
Akdı bir serve dahi âab-i revândan dahi yiğ
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül

Ahmed’em kim okınur nâmum ile nâme-i ışk
Germdür sözlerümün sûzile hengâme-i ışk
Dil elinden biçilübdür boyuma câme-i ışk
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül