Fuzuli - Leyla ve Mecnun/2901-3000

2901 Kimdür ki cihânda fânî olmaz
Devr-i feleğün amânı olmaz

2902 Dünyâ yedi başlu ejdehâdur
Endîşe-i ülfeti hatâdur

2903 Her lutfınadur defîne min kahr
Her şehdinedür karîne min zehr

2904 Devrân üzerindedür zemâne
Elbette gelen geder cihâna

2905 Erbâb-ı zemâneye verüp pend
Bu şi‘ri ne hoş demiş hıred-mend

Gazel

2906 Bu âlem kim gönül kaydın çekersen mihnet ü gamdur
Fenâ ser-menzilin seyr eyle kim bir hoşça âlemdür

2907 Anup tenhâlığı kabr içre nefret kılma ölmekden
Tarîk-i üns dut kim her avuç toprak bir âdemdür

2908 Değül muhkem cihân mülkinde her bünyâd kim kılsan
Fenâ mülkinde dut menzil kim ol bünyâd muhkemdür

2909 Ecel âlâyiş-i havf ü hatâdan kurtarur nefsi
Bu cevher kîmyâ-yı devlete iksîr-i a‘zamdur

2910 Kemâl–i aşk-ı insan mevt ilendür râh-ı hikmetde
Belî mücrâ kılan hükmün misâlin nakş-ı hâtemdür

2911 Bahâr eyyâmı girsen lâle-zâra hâkün cezasın
Muhakkar görme kim her zerre bir câm ile bir Cemdür

2912 Esîr-i nefsdür ehl-i cihân bilmez fenâ kadrin
Fuzûlî terk tevfîki sana ancak müsellemdür

Tamâmî-i sühan

2913 Leylî gül-i gülşen-i letâfet
Çün gördi hazân yeliyle âfet

2914 Pâ-mâl-i hazân olup bahârı
Encâma yetişdi rûzgârı

2915 Bî-çâre anası açdı başın
Başından aşurdı kanlu yaşın

2916 Kâfûrını tökdi zağferâna
Sûz-ı dil ile gelüp figâna

2917 Ahıtdı gözinden eşk-i gül-gûn
Söylerdi ki ey garîb-i mahzûn

2918 Sensüz n’ederem hayâtı bâkî
Min-ba‘d men ölmek iştiyâkı

2919 Çoh ağlayup etdi âh ü nâle
Ağlar kim olursa beyle hâle

2920 El-kıssa dutup tarîk-i mâtem
Ol vâkıaya yığıldı âlem

2921 Ahyâ-ı Arabda kopdı şîven
Yanmışlara evler oldı külhan

2922 Ta‘zîm ile dutdılar azâsın
Kabrin düzüp urdılar binâsın

2923 Ten oldı mukîm-i arsa-i hâk
Rûh oldı karîn-i evc-i eflâk

2924 Şevk ehline kurb hâsıl oldı
Deryâsına katra vâsıl oldı

Bu Mecnûnun Leylî vefâtından haber eşitdüğidür
ve
Hasretle dünyâdan getdüğidür

2925 Mihnet çemeninde gül derenler
Âlemde yaman haber verenler

2926 Gam nüshasın eyleyende tahrîr
Vermişler ana bu nev‘ teşhîr

2927 Kim Zeyd-i sitem-resîde-i zâr
Ol vâkıadan olup haberdâr

2928 Fi’l-hâl kılup azîmet-i râh
Mecnûn-ı hazîni etdi âgâh

2929 K’ey şîfte-i şikeste-tâli‘
Efsûs ki sa‘yün oldı zâyi‘

2930 İdbâr tılısmun etdi bâtıl
Bu meşgaleden dahi ne hâsıl

2931 Bâzâr bozıldı yığ bisâtun
Bu silsileden kes irtibâtun

2932 Leylî sana verdi zindegânî
Sen ol bâkî ol oldı fânî

2933 Sen sadkası olduğun perî-veş
Oldı sana sadka ey belâ-keş

2934 Azm-i reh-i cennet etdi ol hûr
Firdevs makâmın etdi ma‘mûr

2935 Mecnûn ki haberden oldı âgâh
Sûz-ı ciger ile çekdi bir âh

2936 Kim gulgulesin hem ol zamanda
Cânânı eşitdi ol cihânda

2937 Az kaldı ki nâlesiyle dildâr
Ol hâb-ı ecelden ola bîdâr

2938 Bir lahza bülend olup hurûşı
Düşdi yere getdi akl ü hûşı

2939 Çün geldi özine çekdi nâle
Yağdurdı hazânı üzre jâle

2940 Ta‘ne sözin etdi Zeyde bünyâd
K’ey sâkî-i bezm-i zulm ü bî-dâd

2941 N’etdüm sana kasd-ı cânum etdün
Kasd-ı dil-i nâ-tüvânum etdün

2942 Kıydun men-i zâr ü nâ-tüvâna
Urdun sitem âteşini câna

2943 Zehr idi meğer bu verdüğün câm
Kim merg peyâmın etdi i‘lâm

2944 Bir mûr-çeye nedür bu kîne
Fûlâda dözer mi âb-gîne

2945 Te’sîr-i setemden ictinâb et
Bârî bu günâha bir sevâb et

2946 İlet meni yâr olan diyâra
Şem‘ eyle meni mezâr-ı yâra

2947 Düşdi yola oldı Zeyde hem-râh
Bir hâl ile kim neûzü bi'llâh

2948 Çün gördi mezâr-ı gül-izârın
Düşdi vü kucakladı mezârın

2949 Göğsini kılıp lahid kimi çâk
Merkad kimi saçdı başına hâk

2950 Kabr üzre ahıtdı kanlu yaşın
La‘l eyledi yaşı kabri daşın

2951 Yer yüzin edüp sirişk memlû
Geçdi yere ol sirişkden su

2952 Oldı dür-i eşk-i bî-karârı
Kabr içre nigârınun nisârı

2953 Göz yaşını eyledi muhâtab
K’ey tîre şeb-i firâka kevkeb

2954 Çıhmak sana oldı şimdi vâcib
Kim oldı ol âftâb gâib

2955 Bir burcı makâm dutmış ol mâh
Kim olmaz ana nesîm hem-râh

2956 Sen durma eğer mürüvvetün var
Gir toprağa anı iste zinhâr

2957 Gör handadur ol dür-i yegâne
N’etmiş ana âfet-i zemâne

2958 Pâ-bûsın edüp yetür niyâzum
Bildür bu tazarru‘ ile râzum

2959 Ke’y şem‘ nedür bu ictinâbun
Men bahtı siyâhdan hicâbun

2960 Câm-ı mey-i gam dutanda âlem
Sen içmiş idün bu câmı men hem

2961 Mest etdi meğer seni bu bâde
Kim bezmde durmadun ziyâde

2962 Bir nâdire şem‘ idün şeb-efrûz
Düşdi sana zevk-i aşkdan sûz

2963 Bir niçe zaman eğerçi yandun
Sûz-ı dile durmadun usandun

2964 Bî-dârlığa getürmedün tâb
Şehlâ gözün oldı mâil-i hâb

2965 Hem-râhum idün bu yolda ey mâh
Hem-râhı koyup geder mi hem-râh

2966 Eflâke tefâhur eyle ey hâk
Kim oldı defînün ol dür-i pâk

2967 Zülfine muârız olma ey mâr
Kim anda mukîmdür dil-i zâr

2968 Hâline taarruz etme ey mûr
Kim bağludur anda cân-ı mehcûr

2969 Ey ömr gel imdi başa sen hem
Kim çeşmüme tîre oldı âlem

2970 Âlem hoş idi ki var idi yâr
Çün yâr yoh olmasun ne kim var

2971 Ey cân ten-i hasteye vedâ‘ et
Bir haste ile yeter nizâ‘ et

2972 Müştâkunem ey ecel kerem kıl
Def‘-i elem eyle ref‘-i gam kıl

2973 Kurtar meni ıztırâb-ı gamdan
Ver müjde vücûduma ademden

2974 Âyînemi eyle jengden pâk
Kıl perde-i i‘tibârumı çâk

2975 Ref‘ et ne ise arada hâil
Eyle meni ol nigâra vâsıl

2976 Teklîf-i visâl eder mana yâr
Bir yerde ki yohdur anda ağyâr

2977 Men getmemek eylesem hatâdur
Senden mana bir meded revâdur

2978 Bi'llah mededümde kılma ihmâl
Kim bahtuma yüz verüpdür ikbâl

2979 Yâ Rab mana cism ü cân gerekmez
Cânânumsuz cihân gerekmez

2980 Min-ba‘d zelîl ü hâr kılma
Ser-geşte-i rûzgâr kılma

2981 Efganda iken gedüp karârı
Oldı bu gazel dilinde cârî

Bu gazel Mecnûn dilindendür

2982 Yandı cânum hecr ile vasl-ı ruh-ı yâr isterem
Derd-mend-i firkatem dermân-ı dîdâr isterem

2983 Bülbül-i zârem değül bîhûde feryâd etdüğüm
Kalmışem nâlân kafes kaydinde gül-zâr isterem

2984 Dehr bâzârında kâsiddür metâ‘-ı himmetüm
Bu metâ‘ı satmağa bir özge bâzâr isterem

2985 Fânî olmak isterem ya‘nî belâ-yı dehrden
Râhat-ı cism-i zaîf ü cân-ı efgâr isterem

2986 N’ola ger kılsam şeb-i hicrân temennâ-yı ecel
N’eyleyem çohdur gamum def‘ine gam-hâr isterem

2987 Çün bekâ bezmindedür dildâr men hem durmazem
Bu fenâ deyrinde bezm-i vasl-ı dildâr isterem

2988 Ey Fuzulî istemez kimse rızasıyle fenâ
Men ki mundan özge bilmen çâre nâçâr isterem

Tamâmî-i sühan

2989 Çün râz-ı derûnın etdi takrîr
Re’yine muvâfık oldı takdîr

2990 İmdâd kılup inâyet-i Hak
Kıldı anı maksadına mülhak

2991 Gül derdi hadîka-i emelden
Mey içdi surâhî-i ecelden

2992 Kabrini kucakladı nigârun
Cân sadkası etdi ol mezârun

2993 Leylî dedi verdi cân-ı şîrîn
Ol âşık-ı bî-karâr ü miskîn

2994 İnsâf hemîn ola mahabbet
Bu dâiredür makâm-ı hayret

2995 Gûyâ ki elinde idi cânı
Dâim gözedürdi ol zamânı

2996 Çün devr ile yetdi ol zemâne
Andan bir icâzet oldı câna

2997 Her niçe ki var idi nigârı
Âlemde idi anun karârı

2998 Çün kıldı nigârı terk-i âlem
Bu âlemi terk kıldı ol hem

2999 Çün gördi bu hâli Zeyd-i gam-nâk
Efgân kılup etdi yahasın çâk

3000 Feryâd ile kıldı nevha bünyâd
Evc-i feleğe yetürdi feryâd