Sənsizlik

Sənsizlik

Sənsizlik elə zərbə vurub ki,

Çətin bir daha toparlanam mən

Yanmış, qurumuş bir budağam ki,

Sanma ki, bir daha çiçəkləyəm mən.

 

Sən elə getdin ki, izin qalmadı.

Bircə təsəlliyçün rəsmin qalmadı

Özünlə birlikdə alıb apardın,

Baxıb düşünməyə bir şey qalmadı.

 

Parkda, küçədə, geniş meydanda,

Səni axtarıram, külli cahanda.

Dolaşıb hər yerə nəzər salıram

Özümü odlara, suya atıram.

 

İlahi nə edim, necə yaşayım?

Belə yaşamağa yoxdur ilhamım.

Bitib gözlərimdə həyat inamım

Artıq yola çıxıb ömür qatarım.

 

Vaxtsız yaşlanıram, bükülür belim .

Dərd-sərim tükənmir qarışıb beynim

Görəsən nə olacaq mənim taleyim?

Sənsizlik əbədi qismətim mənim.

 

Əyyub Məmmədov